Reisverslag 24: Norderney, Borkum, Lauwersoog

Zondag 1 september 2013: Borkum – verwaaid.
De beslissing om te blijven was juist. De wind giert om de Almare. Gelukkig lig ik met de kop in de wind. Het luik kan open; het waait niet naar binnen. Na zeven uur ’s avonds sluit ik het luik want dan wordt het kouder. Na het koken blijft de warmte in de kajuit.
Tegen de wind in naar het dorp gefietst. Er zijn op zondag maar weinig levensmiddelenzaken geopend. Ze verwijzen naar de voetgangerszone. Daar heb ik mijn fiets geparkeerd en loop door deze zone naar de promenade. Vanwege het zand dat onder mijn contactlenzen waait ben ik daar snel weg en vlucht één van de vele restaurantjes in voor Kaffee mit Torte. Inderdaad vind ik later een supermarktje en werk daar mijn lijstje af.
Onderweg naar de jachthaven stop ik bij een fietsenmaker die bereid is om beide kapotte trappers van mijn fietsje te vervangen. Eigenlijk is de werkplaats op zondag gesloten. Stom, ik kon niet op het Duitse woord voor trappers komen. En het is zo logisch: Pedale.
In het dorp zie je veel Nederlandse toeristen. Er gaat een veerboot vanuit Delfzijl en vanuit de Eemshaven naar Borkum. De Duitsers vertrekken van Emden of Greetsiel.
Ik weet nu al dat ik morgen niet zal doorvaren naar Lauwersoog. Zowel de Nederlandse als de Duitse marifoonberichten geven windkracht 5 – 6 aan uit het noordwesten. Diezelfde wind gaf op de heenreis minder problemen; ik had toen de wind in de rug en kon op de fok de Duitse Waddeneilanden in sneltreinvaart passeren.
Ondanks het gedwongen wachten verveel ik me niet. De Nederlandse radiozenders komen hier goed door en ik lees veel m.b.v. de E-reader. Er staan honderden boeken op. In mijn laptop staan nog meer. Als ik elke week twee boeken lees, dat zijn er ongeveer 100 per jaar, kan ik bijna 100 jaar door lezen. Helaas zit er ook veel pulp tussen. Toen ik met mijn E-reader op de computerclub kwam, werden de boeken me van verschillende kanten aangeboden. Niet door vertellen! Geen wonder dat de boekwinkels het zwaar hebben en failliet gaan.
Maandag 2 september 2013: Borkum: Verwaaid 2:
Gisteravond ging het steeds harder waaien. Gelukkig komt de wind van voren. De Almare gaat flink heen en weer en op en neer. Toch redelijk geslapen. Eén keer uit mijn slaapzak gegaan om het schip iets naar achteren te trekken omdat ik vermoedde dat de boeg een steigerpaal raakte. Ik hoop morgen verder te kunnen varen en dat de nazomer die is voorspeld werkelijk morgen begint.
’s Middags weer naar het dorp gefietst, weer tegen windkracht 6 in. Het laatste deel in de luwte door het bos gegaan. Kort door het dorp gewandeld en boodschappen gedaan. Je merkt nu dat de scholen weer zijn begonnen. In het dorp zie je slechts ouderen. Over een leuk fietspad langs het Noordzeestrand terug gefietst naar de jachthaven. Met de wind in de rug ging dat erg gemakkelijk.
Het ziet er naar uit dat ik morgen verder kan. Op het moment waait het nog stevig en wordt er zelfs officieel voor gewaarschuwd. In de loop van de nacht zal de wind minderen tot windkracht 3 – 4. Nog steeds uit het noordwesten, het grootste deel zal morgen zal tegen de wind in zijn.
Dinsdag 3 september 2013: Borkum – Lauwersoog:
Om half zeven opgestaan. Het sanitair in de haven is nog gesloten, daarom aan boord gewassen en geschoren. Ontbeten, brood en koffie voor onderweg voorbereid. De fiets aan boord gestouwd. Op dat moment kan ik het haven toilet wel gebruiken. Motor gestart. Landvasten losgemaakt en iets voor achten vertrokken.
De afgelopen nacht is de wind gaan liggen, er blijft een aanvaardbaar tegenwindje over. Onderweg zijn er vijf (kleine) hindernissen.
1e: Ik wil over de Meeuwenplaat want dat is de kortste weg. Het waypoint heb ik al ingevoerd op de GPS. Het lastige is dat de Duitse kaart een andere positie opgeeft dan de Nederlandse kaart. Het lukt me om het punt te passeren. Het maakt je wel nerveus als de diepte onderweg erheen van meer dan 20 meter terug gaat naar 2,5 meter. Daarna komt het waypoint van boei R24, het begin van de route over het wad. Ook deze boei vind ik op een iets andere positie dan op de kaart is aangegeven.
2e: Het wantij van het Uithuizerwad onder Rottumeroog gaf eigenlijk geen probleem want de diepte kwam niet onder 1,5 meter.
3e: Het Pieterburen Wad onder Rottumerplaat. Hier lukt het me zelfs een iets kortere route te kiezen.
4e: Het Hornhuizerwad. Ook daar wilde ik de route iets verkorten, maar de kiel raakte de bodem bij 1,2 meter. Ik moest toch een stukje terug naar de eigenlijke route. Later gaf de dieptemeter nog één keer 1,2 meter aan, zonder gevolgen.
5e: Nog een ondiep deel bij Oort, ten noorden van het schietgebied. Hier varieerde de diepte van 1,5 tot vele meters. Geen probleem.
Het laatste stukje naar de haven van Lauwersoog ging met de stroom mee in sneltreinvaart. Om 13.00 uur kon ik er vastmaken in de nieuwe jachthaven.
Het was koud onderweg, het beloofde warme weer is hier nog niet gearriveerd. Na een kop koffie ben ik weer op temperatuur en val prompt weer in slaap.
Later op de dag benzine gehaald in de vissershaven en boodschappen gedaan bij de supermarkt bij de andere jachthaven over de dijk. Eindelijk kan ik weer een Nederlandse krant lezen.
Morgen wil ik naar Ameland. De wind draait naar het oosten, wellicht kan er worden gezeild. Dan is Terschelling aan de beurt waar ik iets langer zal liggen.
De weg terug kan via het IJsselmeer en Amsterdam. Met de Schellingwoudebrug is niets meer aan de hand.